Feest van de heilige Augustinus

Patroonsfeest van de parochie Elzestraat

De heiligenkalender geeft aan dat de heilige Augustinus wordt gevierd op 28 augustus. Het weekend daarvoor is het Kermis is in de Elzestraat, het weekend van het patroonsfeest van de parochie. Dit patroonsfeest van de parochie zal gevierd worden, uiteraard in de Sint-Augustinuskerk, op zaterdag 26 augustus om 18.30. We willen dan de eucharistie plechtig opdragen en nodigen alle parochianen uit zo talrijk mogelijk aanwezig te zijn.

De heilige Augustinus leidde als jonge man een liederlijk leven. Maar hij bekeerde zich en werd priester, bisschop en zelfs kerkleraar.  Zijn geschriften hebben de geschiedenis en het gedachtengoed van het christendom zeer sterk bepaald doorheen de eeuwen. Op basis van zijn ‘Belijdenissen’ weten we o.a. het volgende:

• Bekering: Na zijn bekering (te laat heb ik U lief gehad) verlangde Augustinus ernaar in eenzaamheid te bidden en bij de dingen van God te zijn. In 388 richtte hij in zijn landhuis te Thagaste een soort klooster in, waar o.a. ook zijn trouwe vrienden Sint-Alypius en Sint-Possidius  deel van uitmaakten; drie jaar later ontving hij de priesterwijding. Op zoek naar een meer geschikte plek voor zijn kloostervestiging vermeed hij de dorpen en steden waar ze een bisschop nodig hadden. Want hij was intussen een beroemd man geworden vanwege zijn brieven, boeken en preken. Zou daar immers de bisschopsplaats vacant zijn, dan zouden de mensen hem ongetwijfeld als hun herder willen hebben, en dan zou hij niet mogen weigeren, want 'de stem van het volk was de stem van God' (vox populi, vox Dei). Maar juist op het moment dat hij het kustplaatsje Hippo aandeed, hield de plaatselijke bisschop Valerius een preek dat hij zich zwakker voelde worden en dat hij als Griek nooit helemaal goed het latijn had leren beheersen, kortom of de gelovigen toch niet eens wilden uitkijken naar een opvolger. "Augustinus is hier," werd er geroepen. "Augustinus! Augustinus!" klonk het bijna als een juichkreet door de kerk. Augustinus moest dus bisschop worden. Hij huilde van machteloosheid. Nu zou er van zijn hartenwens (een Godsverbonden leven leiden in stilte) niets meer terecht kunnen komen. De omstaanders meenden echter dat hij teleurgesteld was, omdat hij nog niet onmiddellijk tot bisschop bevorderd kon worden en zeiden: "Stil maar, jouw tijd komt heus nog wel." Op dat moment was hij 41 jaar.
• Bisschop: Vijfendertig jaar is hij sindsdien een inspirerend bisschop gebleken. Hij had te kampen met allerlei dwaalleraars welke hij in zijn geschriften bestreed, en stichtte een samenlevingsverband ('klooster') voor de geestelijken uit zijn omgeving. Zijn invloed reikte tot in de verste uithoeken van de toenmalige christenheid. Van heinde en verre kwamen klerken naar hem toe om zijn boeken, brieven en preken over te schrijven en te verspreiden onder de gelovigen.