Oekraïense vluchtelingen in het Mechelse

Toen in april dit jaar de eerste Oekraïense vluchtelingen aankwamen in Sint-Katelijne-Waver, werden zij door de gemeente gehuisvest in de gebouwen van Borgerstein, het voormalige Sint-Jozefseminarie. Voor hen die in Mechelen aankwamen, werd er een nooddorp gebouwd. Al deze mensen brengen tragische verhalen met zich mee: ten gevolge van de Russische invasie in Oekraïne, hebben zij hun vaderland, hun huis en vaak veel familieleden moeten achterlaten. Ze leven met de onzekerheid over het lot van hun familie ginder die moet leven onder de dagelijkse dreiging van de oorlog. Zij die hier zijn, bevinden zich in een land dat zij niet kennen en waarvan zij de taal niet spreken. Het is slechts een minderheid die zich in het Engels kan uitdrukken, de meesten kennen enkel Oekraïens en Russisch. Inburgering is dus niet gemakkelijk en dan is het goed dat iemand hen helpt, de parochies bijvoorbeeld.

De parochies van Sint-Katelijne-Waver organiseerden in maart en april reeds twee inzamelingen van vooral medisch materiaal dat naar Oekraïne werd gebracht en met veel dank daar werd aangenomen. Op donderdag 11 augustus organiseerden een paar mensen van de Sint-Catharinaparochie voor vluchtelingen die in onze gemeente of in Mechelen verblijven, een dagje uit in Mechelen: een bootvaart op de Dijle, een thematische wandeling doorheen de stad. Daarbij konden zij genieten van de gastvrijheid van het Aartsbisdom Mechelen-Brussel: de tuin van het bisschoppelijk paleis werd voor hen opengesteld en alle faciliteiten werden gegeven. Zo konden onze Oekraïense gasten daar ’s morgens beginnen met een koffie en een koekje en ’s middags was er een picknick. In de tuin werden zij heel hartelijk onthaald door de aartsbisschop, Jozef kardinaal De Kesel. Hij liet hen voelen dat hij meeleeft met hun situatie, dat hij het nieuws over de oorlog op de voet volgt en dat hij bidt voor een goede toekomst voor hen allen. En dat werd hem met veel dank afgenomen.

De hele uitstap werd zeer geapprecieerd. Een van de Oekraïense gasten gaf het mooiste compliment dat we konden dromen: “een dag als deze doet ons de oorlog even vergeten.”